Letër nga një i kthyer
Shkuarjet jashtë vendit, tek ne nuk janë diçka e re, çdo njëri kemi një shok apo të afërm i cili jeton jasht. Kur shikojmë gjërat nga një kënd tjetër kuptojmë se e gjitha kjo është pasojë e frikës, shumë lajme të kçija të cilat si zakonisht përhapen më shpejt se sa të mirat, mungesa e ides për të bërë diçka këtu në shtëpi dhe dëshira për të gjetur një zgjidhje univerzale e cila do ti zgjidhte krejt çështjet.
Jeta në mërgim është sikurse hulaja. Në fillim jeni të ngazëllyer me jetën e re, i rrethuar nga mosdija dhe larg nga e kaluara juaj. Atëherë kur kalon kjo fazë e fillimit dhe mjedisi i ri të bëhet shtëpi, fillojnë sfida të ngjajshme si më parë, por shumë larg nga shtëpia dhe në kontekstin në të cilin nuk jeni rritë. Fitoni etiketën e re dhe bëheni përgjithmon i huaj.
Atje askush nuk ju pret. Ndërtoni gjithçka nga zero. Nuk ka rrugë në të cilat keni luajtur si fëmijë dhe as fqinjë i cili spontanisht ju përshëndet me shikim. Gjithçka fillon nga zero. Zeroja është e rëndë. Koha kalon, por çka ndodhë? Nëse keni pas fat (sikur në shtëpi) jeni gjindur. Keni punë të mirë, keni blerë kerr të cilin moti e keni dashtë, huazuar shtëpi me oborr të madhë dhe aty dikund krejt ndalet. Në atë moment e vëni në pyetje ardhjen tuaj, ajo e cila ju ka tërhjekur nuk ju ka sjellë domosdoshmërisht atë që keni pritur, ndërsa nostalgjija bënë që ajo nga e cila keni hekur dorë të vlejë shumë më shumë se kjo që keni. Dhe prap pyetja e re: “Pse kam ikur”? Ky është hap fisnik nëse keni dëshiruar t´u siguroni fëmijve të ardhme më të mirë, mirpo shpesh edhe sakrific e madhe për diçka, çka ndoshta për 15 apo 20 vjet nuk ka me ndodhë.
Autor anonim
Projekti i cili ju jep përgjigjje në pyetjet:
A është migrimi me të vërtetë zgjidhje?
Çka dhe si mund të mbërri në vendim tim?